Była jesień 2018 r. Dostałem telefon z prośbą o pojawienie się na Parkowej 2. Początkowo myślałem, że chodzi o zwykły materiał dziennikarski o stowarzyszeniu, które znałem głównie z „Radzyńskich Paraolimpiad”. Dziś, jak w zakończeniu filmu „Casablanca” mogę stwierdzić, że był to początek pięknej przyjaźni.

Relacji, która – mimo zakończenia pełnienia funkcji redaktora naczelnego portalu – wciąż trwa.

„Ósmy Kolor Tęczy” i niezwykli ludzie, których tam poznałem wiele mnie nauczyli. Uczyłem się od nich anielskiej cierpliwości, pokory, otwartości na drugiego człowieka i jego potrzeby. Nie skupianiu się jedynie na sobie. Patrzenia na świat przez różowe, optymistyczne okulary.

To doświadczenie autentyczności i naturalności podopiecznych Radzyńskiego Stowarzyszenia Na Rzecz Osób Niepełnosprawnych. Ich rodziców i opiekunów, mogących być wzorem oddania dla swoich pociech.

Okazało się, że „Ósmy Kolor Tęczy” to nie tylko wielkie rokroczne wydarzenie na mega skalę w hali ZSP, ale codzienne, często mało medialne działanie. Zajęcia, ćwiczenia, spotkania integracyjne, ciekawa oferta spędzenia wolnego czasu podczas zimowej i letniej przerwy od szkolnych zajęć.

Chylę czoła i składam podziękowanie Zarządowi z prezesem Sylwią Marczuk na czele. Dziękuję wiceprezesowi, Kazimierzowi Ostrowskiemu. Za ich pogodę ducha, energię, pomysłowość i zaufanie mi. Z uśmiechem będę wspominał nasze mniejsze i większe przekomarzanki, spory. Ścieranie się pomysłów i planów.

Dziękuję za Wasze wsparcie i pomoc. Serdecznie pozdrawiam wszystkich ludzi dobrej woli, z którymi zetknąłem się na Parkowej 2 – sympatykom i przyjaciołom stowarzyszenia, księżom, dającym duchowe wsparcie, wolontariuszom, niezastąpionej młodzieży i ich opiekunom z PCK. Sponsorom, uczestnikom zajęć, zwykłym radzyniakom.

To w przytulnym budynku dostrzegałem wzorcowy model społeczeństwa obywatelskiego, siłę lokalnej społeczności, która mimo różnić potrafiła zjednoczyć się w wielu dobrych wydarzeniach.

Dobro wraca!

Niech dobry Bóg błogosławi temu dziełu!