Dlaczego niektórzy opuścili stowarzyszenie? Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie zaznaczając, że będą to tylko domysły. Wielu ludzi doświadczonych przez los, a do takich należy zaliczyć rodziców osób niepełnosprawnych, szuka pomocy. Kierują się przy tym swoim interesem. Nie potępiamy tego. Ci ludzie z trudem znajdują czas dla siebie. Trudno od nich wymagać by znajdowali go na pomoc innym. Kiedy się okazało, że stowarzyszenie nie jest im w stanie pomóc, przynajmniej nie teraz w pierwszym okresie działalności, gdzie środki jakimi dysponuje są bardzo skromne, zrezygnowali. Zrezygnowali, bo nie szukali dobrej rady, rozmowy z osobami o podobnych problemach, nie byli w stanie poświęcić czasu na spotkania czy udział w organizacji impres. Szukali przede wszystkim materialnego wsparcia, którego stowarzyszenie nie było im w stanie zapewnić. Odchodząc szukali usprawiedliwienia dla swoich decyzji i nie ukrywali rozczarowania. Czy to, że stowarzyszenie nie dysponuje dostatecznymi środkami by pomagać każdemu kto się do stowarzyszenia zgłosi jest winą zarządu? Czy winą zarządu jest to, że organizując imprezy na których zbierane są fundusze na cele stowarzyszenia wymaga od jego członków pomocy i zaangażowania? Czy winą zarządu jest wreszcie, że ze względów finansowych nie jest w stanie zorganizować kilku różnych turnusów rehabilitacyjnych dla różnych grup potrzebujących? Proszę spróbować odpowiedzieć sobie i czytelnikom szczególnie na te ostatnie pytania.

Zarząd